رینوپلاستی مشکلترین جراحی پلاستیک می باشد. از آنجایی که ساختار بینی بسیار پیچیده و سه بعدی می باشد و نتیجه نهایی جراحی زیبایی بینی به جمع شدن و التیام اسکار بعد از جراحی بینی بستگی دارد به همین دلایل رینوپلاستی اولیه در برخی از بیماران به نتیجه ای کمتر از ایده آل می انجامد.
از طرف دیگر به علت افزایش آگاهی بیماران از طریق اینترنت، کار جراح زیبایی بینی در کسب رضایت بیماران بسیار مشکل شده است. عجیب نیست که هشت تا پانزده درصد بیماران رینوپلاستی اولیه نهایتاً تحت جراحی مجدد قرار می گیرد.
از آنجاییکه بعد از رینوپلاستی اولیه ساختار آناتومیک بینی به علت فیبروز به هم می خورد رینوپلاستی ثانویه یا جراحی بینی ترمیمی چالش بر انگیزتر است. In many cases جراح بینی مجبور است تکنیک را کلاً عوض کند و یک باز سازی کامل روی بینی انجام دهد. عکس برداری قبل و بعد از عمل الزامی است.

خطاهای ناشی از جراحی زیبایی بینی به چند گروه تقسیم می شوند:
یک گروه از کمی برداشت یا اصلاح ناکافی منشا می گیرد، مانند بیماران دچار نوک پیازی شکل یا دفرمیتی Poly Beak (عکس یک)
در گروهی از بیماران برداشت بیش از حد است مانند بیماران دچار فرورفتگی پره بینی (عکس دو و سه) بعضی اوقات ناقرینگی های خفیف یا عدم قرار گیری ساختار های موجود و گرافت ها در موقعیت صحیح ناشی از خطاهای تکنیکی کوچک است. هنگامی که بیش از حد برداشت در ساختمان بینی انجام شود و اگر پوست بیمار کیفیت مناسب نداشته باشد به علت جایگزینی محل با بافت نرم زیر جلدی و فیبروز چالشی برای جراح به وجود می آید.

جراحی بینی ترمیمی

دسته آخر مشکلات جراحی ناشی از قضاوت ناصحیح جراح است. در این موارد یک جراح بی تجربه از حالت محافظه کاری خارج می شود و به عنوان مثال برداشتن زیاد بافت نرم و زیر جلدی ناشی از خطای قضاوت جراح منجر به دفرمیتی های بعضاً غیر قابل ترمیم می شود.

به طور کلی جراحی بینی ترمیمی (رینوپلاستی ثانویه) یکی از مشکلترین جراحیهای پلاستیک می باشد و بیمار نباید فکر کند جراحی ثانویه بینی آسانتر از اولیه است بلکه بسیار مشکلتر است و نیازمند یک بازسازی کامل می باشد.