موفقیت در اصلاح جای زخم اغلب به نوع جای زخم و اسکار ایجاد شده بر روی بستگی پوست دارد. بعضی از انواع اصلی اسکارها به شرح زیر هستند:
- اسکارهای آتروفیک، که نازک یا صاف هستند.
- اسکارهای هیپرتروفیک، که ضخیم، قرمز، و برآمده هستند و در لبه‌های زخم ایجاد می‌شوند.
- اسکارهای کلوئید، که ظاهری شبیه اسکارهای هیپرتروفیک دارند، اما این جای زخم‌ها ثابت بوده و در نواحی خارج لبه‌های زخم گسترش پیدا می‌کنند. اسکارهای کلوئید می‌توانند ملتهب شوند و اغلب با خارش یا سوزش همراه هستند.
- اسکارهای انقباضی، هنگامی ایجاد می‌شوند که بخش زیادی از پوست یک ناحیه از بدن از بین برود. به این ترتیب لبه‌های پوست باقیمانده کشیده شده و جمع می‌شود. در نتیجه این شرایط اغلب فرد با ایجاد محدودیت در حرکت تاندون‌ها یا عضلات زیر زخم مواجه می‌گردد.
در مورد عمل جراحی زیبایی بینی (رینوپلاستی) هرچند اغلب بیماران انتظار تشکیل جای زخم بر روی پوست خود را دارند، اما برایشان شگفت‌انگیز خواهد بود اگر بدانند که این زخم بعد از عمل بینی می‌تواند فقط در زیر پوست باشد.