وقتی یک جراح، بینی بیمار خود را برای جراحی ارزیابی می کند، بسیاری از جنبه های ساختار صورت و بینی را مد نظر می گیرد. به عنوان مثال شکل و چرخش نوک بینی جزو مهم ترین مواردی هستند که حتما باید در نظر گرفته شود.

افتادگی بینی می تواند با اندازه گیری زوایا و سطوح بینی تشخیص داده شود. که عبارتند از :

• زاویه ی بین بینی و لب: این در واقع زاویه ای است که از تلاقی خط مماس با سوراخ های بینی و خط مماس با فاصله ی لب تا بینی تشکیل شده است.در خانم ها از لحاظ معیارهای زیبایی بهتر است این زاویه بین ۱۰۰ تا ۱۲۰ درجه باشد در حالی که معیارهای زیبایی شناسی این زاویه را برای مردان بین ۹۰ تا ۱۱۰ در جه تعیین می کند. اگر زاویه کمتر از این دو حالت باشد بینی بیمار افتاده محسوب می شود.

• این زاویه ای است که از تلاقی محور لبه ی سوراخ های بینی و صفحه ی عبوری از کانال گوش و استخوان مرکزی بینی تشکیل شده است. اندازه ی ایده آل این زاویه برای خانم ۰ تا ۳۰ درجه و برای آقایان ۰ تا ۱۵ درجه می باشد.

برای بدست آوردن این زوایا، جراحی بینی معمولا عکس هایی از زوایای مختلف صورت بیمار می گیرد و از روی این عکس ها زوایای بینی را بدست می آورد. هرچند این اندازه گیری ها برای تشخیص بینی افتاده بسیار سودمند است اما جراح باید عوامل دیگری مانند شکل و طول صورت بیمار را هم در نظر بگیرد.