نوک بینی ناقص
نوک بینی می تواند ناقص (شکل داده شده) باشد.
این مشکل می تواند به علت نرمی در ناحیه زیر نوک بینی و یا کوتاهی کالوملا و یا هر دوی این موارد باشد.
در صورت نقص در نوک بینی پیوند در نوک بینی در دستور کار قرار خواهد گرفت.
در صورت کوتاهی کالوملا از عمل برجسته سازی استفاده می شود.
در موارد نقص نوک بینی بیشتر از پیوند در این ناحیه استفاده می شود زیرا این روش ساختار و شکل دهی نوک بینی را تامین می کند.
ما پیوند آناتومیک در ناحیه نوک بینی را ترجیح می دهیم.
این پیوند در هر دو روش بسته و باز شبیه به پیوند صفحات شین و پیوند گلف تی دانیل می باشد. پیوند شکلی ایجاد می کند که شبیه به سطح عادی آناتومی کراس میانی و گنبد های نوک بینی (دومز) می باشد. غضروف سپتو (پره میانی) برای این منظور ایده آل می باشد.
البته باید به شیوه ای مورد استفاده قرا بگیرد که بینی شکل ذوزنقه به خود نگیرد.
قسمت پاسسنس گنبد نیم گرد گوش (کانچا کاووم) بهترین وسیله برای ایجاد پیوند در نوک بینی می باشد.
زیرا این قسمت از گوش به میزان کافی از انحنا برخوردار بوده و نیاز به اندازه گیری نبوده و همیشه موجود می باشد.در اغلب موارد، نیاز به شکل دهی مجدد نوک بینی وجود دارد.
هدف پیوند:
این هدف از طریق ایجاد پیوند حمایت کننده (پیوند در نوک – کپ) به دست می آید.
که پیوند حمایت کننده پیوندی دو یا سه لایه می باشد و در ناحیه زیرین نوک بینی قرا ر می گیرد.
این پیوند با سه هدف انجام می شود:
(۱) برای شکل دهی بهتر
(۲) برای ثایت کردن نوک بینی
(۳) برای پر کردن فضای خالی پیوند نوک بینی. بخیه آنی پیوند نوک بینی مورد نیاز نمی باشد.
در جراحی به روش باز غضروف های نوک بینی از هم جدا شده و پیوند درون گنبد بینی ( اینتردومال) بین آنها قرار می گیرد.
یک پیوند آناتومیک بر روی سطح گسترده می شود (استفاده از گوش به عنوان اهدا کننده)، و یک پیوند منحنی شکل در لبه نیز به کار گرفته می شود.
بیمار همچنین از یک پیوند غشاء میانی پوست (درمیس) در راستای حجم دهی به لبها بهره خواهد برد.