جراحی پلاستیک گوش (اتوپلاستی) ، بمنظور رفع بدشکلی های لاله گوش انجام میشود. در برخی‌ موارد جراحی برای بازسازی انجام میشود مثلا اگر به علت حادثه یا برداشتن تومورقسمتی‌ یا تمام لاله گوش برداشته شود.

اولین بار جراحی‌های لالهٔ گوش توسط جراح هندی سوشروتا در ۶۰۰ سال قبل از میلاد مسیح انجام شد. جراحی برای درست کردن گوش‌های برجسته از قرن ۱۹ شروع شد و روش‌های گوناگونی تاکنون ابداع شده است.

در جراحی‌های زیبایی‌ مهمترین و شایعترین مورد برجسته بودن لاله گوش است که به آن گوش خفاشی هم میگویند. گاهی اوقات ایرادات دیگری همچون نامساوی بودن دو گوش یا گوش‌های بزرگ وجود دارد.

حدود ۵% مردم گوش‌های برجسته دارند که ۶۰% آنان سابقه فامیلی مثبت دارند. خوشبختانه این مساله هیچ ارتباطی‌ با داخل گوش نداد و فرد ایرادی از نظر شنوأیی ندارد.

بافت مهم درلاله گوش غضروف است که به آن استحکام میبخشد وروی آنرا پوستی نازک می پوشاند. اشکالات این غضروف باعث عمده ناهنجاری هاست.

شاید هیچ خصوصیت دیگری در صورت به اندازه گوش‌های برجسته جلب توجه نکند. برخلاف ایرادات دیگر مثل بدشکلی‌های بینی‌اینجا بچه‌ها مورد اصلی‌ هستند. این کودکان تا سنّ ۵-۶ سالگی مشکل زیادی ندارند ولی‌ از زمانی‌ که وارد مدرسه میشوند مورد تمسخر بچه‌های دیگر قرار میگیرند. لقب‌هایی‌ چون گوش خفاشی یا بادبزنی یا میکی ماوس باعث ناراحتی‌ و از دست رفتن اعتماد بنفس این کودکانمیشود. به همین دلیل مهمترین کاندیدای این جراحی هستند.

بزرگسالان هم ممکن است خواهان این عمل شوند. برجستگی بیش از حد، بزرگی و یا غیر همگون بودن دو لاله گوش از دلایلیست که بالغین را تشویق به جراحی اتوپلاستی می‌کند.

به دو دلیل بهتر است جراحی در سنین پایینتر انجام شود یکی‌ به علت اثرت روانی‌ این ناهنجاریست که هر چه بیشتر بگذرد فرد را بیشتر آزرده مکیند.دلیل دوم اینست که با افزایش سنّ غضروفها سفت تر شده و جراحی را مشکل تر میکنند.