بینی کوتاه سابقاً یکی از مشکل ترین موارد تصحیح بینی بوده است.

هم اکنون تکنولوژی به روز شده از بزرگی این مشکل کاسته است.

الگوریتم مورد استفاده از ده سال گذشته در حال استفاده بوده و تغییر چشمگیری نداشته است.

در روش باز (که تقریباً یک اجبار می باشد) غضروف های جانبی بالاتر از سپتوم فوقانی رها می شود.

تمامی غضروف سپتوم موجود برای پیوند افزایش سپتوم برداشته می شود.

در صورت نبود آن از گنبد نیم گرد گوش (کانچا کاووم) استفاده می شود. یک جفت قلاب بر روی غضروف نوک بینی و به آرامی کشیده می شود. بعد از قرار دادن پوست مجاری تنفسی کراس های جانبی یک برش بین غضروف جانبی بالایی و کراس جانبی به منظوز آزاد سازی آنها ایجاد می شود. از یک قیچی کوچک برای افزایش فاصله بین این دو غضروف استفاده می شود. این عمل باعث افزایش طول دیواره ی جانبی بینی می شود.

پیوند افزایش دهنده سپتوم بر روی اجزای افقی یا عمودی استرات L شکل استفاده می شود تا غضورف ها در قسمت پایین بینی که از محل اصلی خود خارج شده  اند، ثابت شوند. در صورت زیاد بودن فاصله غضروف جانبی بالایی و کراس های جانبی، یک پیوند بین غضروفی در بین غضورف ها قرار گرفته و در محل بخیه می شود. غضروف سپتوم به علت نازک بودن و عدم ضخیم شدن در زمان برای این منظور ایده آل می باشد. از یک پیوند با منبع غضروف دنده در پیوند فوقانی و پشتی (دورسال)، برجسته سازی ( یا افزایش ارتفاع کالوملا – کالوملا استرات) و پیوند افزای سپتوم استفاده می شود. از غضروف گوش برای پیوند نوک بینی استفاده می شود.

دکتر مجید راستی اردکانی

فوق تخصص جراحی پلاستیک اصفهان، ترمیمی و سوختگی

کانال تلگرام: https://t.me/drmajidrasty