رینوپلاستی اولیه(Primary Rhinoplasty): اگر جراحی در فردی که تاکنون سابقه جراحی بینی نداشته انجام شود به آن جراحی اولیه گفته میشود.
رینوپلاستی ثانویه(Secondary Rhinoplasty): زمانیست که جراحی بر روی فردی که قبلا یک یا چند بار توسط جراح یا جراحان دیگر عمل بینی شده انجام شود.
رینوپلاستی ترمیمی یا رتوش(Revision Rhinoplasty): اگر جراحی مجدد توسط جراح اول انجام شود به آن رینوپلاستی ترمیمی می‌گویند.
رینوپلاستی یکی از پیچیده ترین جراحیهای زیبایی در بدن می‌باشد. بینی به دلیل برجستگی و قرار گرفتن در مرکز صورت کاملا مورد توجه در نگاه اول است و کوچکترین ایراد ممکن است چشمگیر باشد. همچنین با داشتن بافتهای متنوعی مثل پوست، چربی، ماهیچه، استخوان و غضروف کار بر روی آن چالش برانگیز است. بعلاوه بینی فقط عضوی برای زیبایی نیست و وظائف مهمی همچون تنفس، و بویایی دارد که در زمان جراحی باید مورد توجه قرار گیرد.
چنانچه جراح دانش، تجربه و هنر کافی داشته باشد، با بررسی دقیق طرحی مناسب و متناسب با صورت آماده کرده و به بینی شکلی جدید میدهد. بدین ترتیب در غالب موارد در همان جراحی اول نتیجه دلخواه به دست میاید ولی گاهی (۵ تا ۱۰%موارد) علیرغم تمامی تمهیدات ایراداتی باقی میماند که نیاز به جراحی مجدد است. خوشبختانه امروزه با افزایش دانش و تجربه جراحان بندرت اشکالات جدی و شدید را شاهد هستیم.
جراحی مجدد همیشه با محدودیتهایی همراه است. مهمترین مساله وجود چسبندگی در بافتها و تغییر در آناتومی بینی است. چنانچه در جراحی اول اصول رعایت شده و جراحی توسط جراح اول صورت پذیرد اشکالات کمتری دارد، ولی اگر جراحی توسط فرد کم تجربه و نا آشنا انجام شده باشد کار را برای جراح دوم مشکل می‌کند.
دلایل گوناگونی برای جراحی مجدد وجود دارد که ایرادات خفیف تا عمده را شامل میشود. هر چه ایرادات بزرگتر باشد احتمال رسیدن به نتیجه دلخواه کمتر میشود. ایراداتی که سبب میشوند بیمار به جراحی مجدد نیاز پیدا کند را می‌توان به ۵ دسته تقسیم نمود:
۱- کم برداشته شدن؛ مثل برنداشتن کامل قوز بینی. این دست از ایرادات را می‌توان به سادگی در جراحی بعدی برطرف کرد.
۲- محکم نکردن اسکلت بینی؛ مثل نوک بینی که باعث افتادگی آن میشود. اینها نیز توسط جراح مجرب به سادگی قابل اصلاح است.
۳- عدم رفع ایرادات قبل از عمل اول؛ مثل انحراف و کجی بینی. این ایرادات هم اصلاح پذیرند.
۴- مشکلات ناشی از برداشتن بیش از حد بافتهای بینی. فرورفتگی در پشت بینی (بینی زینی شکل) و یا در دیواره های بینی یا سر بالا شدن زیاد از این قبیل مشکلات هستند. اصلاح این موارد چالش برانگیز بوده و نیاز به مهارت فراوان جراح دارد. در این مورد لازم است اسکلت بینی با استفاده از غضروف یا استخوان خود بیمار تقویت شود. این بافتها را می‌توان از غضروف داخل بینی، لاله گوش یا دنده یا برخی استخوانها به دست آورد. نتیجه این جراحی‌ها همیشه قابل پیش بینی نیستند.
۵- سخت‌ترین شرایط زمانیست که به پوست بینی آسیب رسیده باشد. ترمیم این حالت بسیار مشکل و گاهی غیر ممکن است. خوشبختانه این موارد بسیار نادر دیده میشود.
تجربه جراح در جراحی مجدد بسیار حائز اهمیت است، چون همانگونه که گفته شد وضعیت بینی با بینی دست نخورده کاملا متفاوت است و جراح باید آماده اصلاح هر گونه ایرادی باشد. ارزیابی دقیق بیمار و ایرادات بینی بسیار مهم است. سطح انتظارات بیمار باید معقول باشد و محدودیت های عمل را درک کند، در غیر این صورت جراح از دست زدن به چنین عملی باید اجتناب نماید.